Weinzieher, Salomon
| Nazwisko, Imię Pisownia imion została ujednolicona zgodnie ze „Spisem imion żydowskich” (Warszawa 1928). Była to jedyna możliwość uniknięcia dublowania się na liście osób. Odstąpiono od tej zasady w odniesieniu do postaci historycznych, których imiona są powszechnie znane w formie innej niż proponowana przez „Spis”.
|
Weinzieher, Salomon |
|---|---|
| Rok urodzenia | 1869 |
|
Miasto Państwo, z którym była związana osoba ubiegająca się o paszport; najczęściej to, którego była obywatelem, choć w wielu przypadkach są to niepotwierdzone dane. Osobom wymienionym na liście przypisano takie obywatelstwo, jakie posiadały w dniu rozpoczęcia działań wojennych w ich kraju pochodzenia lub zamieszkania (w przypadku Austrii i Czechosłowacji to odpowiednio 11 marca i 28 września 1938 roku, a w przypadku Niemiec – stan sprzed dojścia NSDAP do władzy). Nie uwzględniono przypadków pozbawienia obywatelstwa przez państwa europejskie w latach 1918–1939. Osobom o statusie bezpaństwowców przypisano ostatnie znane obywatelstwo.
|
Będzin |
|
Państwo Państwo, z którym była związana osoba ubiegająca się o paszport; najczęściej to, którego była obywatelem, choć w wielu przypadkach są to niepotwierdzone dane. Osobom wymienionym na liście przypisano takie obywatelstwo, jakie posiadały w dniu rozpoczęcia działań wojennych w ich kraju pochodzenia lub zamieszkania (w przypadku Austrii i Czechosłowacji to odpowiednio 11 marca i 28 września 1938 roku, a w przypadku Niemiec – stan sprzed dojścia NSDAP do władzy). Nie uwzględniono przypadków pozbawienia obywatelstwa przez państwa europejskie w latach 1918–1939. Osobom o statusie bezpaństwowców przypisano ostatnie znane obywatelstwo.
|
PL |
| Dokument | paszport Hondurasu |
| Los osoby | zginął/zginęła |
Weinzieher Salomon (1869–1943) – polski lekarz żydowskiego pochodzenia, poseł na sejm w II Rzeczypospolitej
Urodził się w Białymstoku na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim. Ukończył studia medyczne. Mieszkał w Będzinie, gdzie został dyrektorem tamtejszego szpitala, a także radnym miejskim. Był zaangażowany w działalność społeczną jako prezes Towarzystwa Dobroczynności Wyznania Mojżeszowego w Będzinie. W latach 1919–1927 oraz 1938–1939 sprawował mandat poselski jako poseł bezpartyjny.
Podczas II wojny światowej został uwięziony w będzińskim getcie, a następnie, w 1943 roku, deportowany do Auschwitz, gdzie zginął.
Miał dwóch synów: lekarza Jana Jakuba (ur. 1908), który został zamordowany w Katyniu, oraz prawnika Michała, który na początku II wojny światowej poślubił poetkę Zuzannę Ginczankę.