Samuel-Herrmann, Vivette
| Nazwisko, Imię Pisownia imion została ujednolicona zgodnie ze „Spisem imion żydowskich” (Warszawa 1928). Była to jedyna możliwość uniknięcia dublowania się na liście osób. Odstąpiono od tej zasady w odniesieniu do postaci historycznych, których imiona są powszechnie znane w formie innej niż proponowana przez „Spis”.
|
Samuel-Herrmann, Vivette |
|---|---|
| Rok urodzenia | 1919 |
|
Miasto Państwo, z którym była związana osoba ubiegająca się o paszport; najczęściej to, którego była obywatelem, choć w wielu przypadkach są to niepotwierdzone dane. Osobom wymienionym na liście przypisano takie obywatelstwo, jakie posiadały w dniu rozpoczęcia działań wojennych w ich kraju pochodzenia lub zamieszkania (w przypadku Austrii i Czechosłowacji to odpowiednio 11 marca i 28 września 1938 roku, a w przypadku Niemiec – stan sprzed dojścia NSDAP do władzy). Nie uwzględniono przypadków pozbawienia obywatelstwa przez państwa europejskie w latach 1918–1939. Osobom o statusie bezpaństwowców przypisano ostatnie znane obywatelstwo.
|
Paryż |
|
Państwo Państwo, z którym była związana osoba ubiegająca się o paszport; najczęściej to, którego była obywatelem, choć w wielu przypadkach są to niepotwierdzone dane. Osobom wymienionym na liście przypisano takie obywatelstwo, jakie posiadały w dniu rozpoczęcia działań wojennych w ich kraju pochodzenia lub zamieszkania (w przypadku Austrii i Czechosłowacji to odpowiednio 11 marca i 28 września 1938 roku, a w przypadku Niemiec – stan sprzed dojścia NSDAP do władzy). Nie uwzględniono przypadków pozbawienia obywatelstwa przez państwa europejskie w latach 1918–1939. Osobom o statusie bezpaństwowców przypisano ostatnie znane obywatelstwo.
|
FR |
| Dokument | poświadczenie obywatelstwa Haiti |
| Los osoby | przeżył/przeżyła |
Samuel Vivette (1919–2006) – francuska pracownica socjalna, dyrektor w organizacji OSE (Oeuvre de Secours aux Enfants)
Urodziła się 23 maja 1919 roku w Paryżu w rodzinie Herrmannów. Miała jedną młodszą siostrę, Jose (ur. 1924 roku). Jej rodzice, Nahum i Rachel z d. Spirt, byli ukraińskimi Żydami i poznali się podczas studiów w Odessie. Każde z nich później przeniosło się do Paryża, gdzie spotkali się ponownie w 1916 roku i wkrótce pobrali. Vivette studiowała na Sorbonie, tam uzyskała dyplom z filozofii. Zaangażowała się politycznie podczas hiszpańskiej wojny domowej. W październiku 1939 roku podjęła pracę jako nauczycielka w liceum w Paryżu, gdzie była zatrudniona aż do wkroczenia Niemców do miasta w czerwcu 1940 roku.
Z Paryża rodzina uciekła do Vichy. Kilka miesięcy później jej rodzice i siostra przenieśli się do Cannes, a ona zamieszkała w Tuluzie. Tam spotkała się z Hertą Field, amerykańską przedstawicielką Unitarian Service Committee, która poinformowała ją o poszukiwaniach pracowników do opieki nad dziećmi przez OSE (Oeuvre de Secours aux Enfants). Zatrudniani mieli zamieszkać w nowo powstałych obozach dla uchodźców. W siedzibie OSE Vivette poznała swojego przyszłego męża, Juliena Samuela, pracownika OSE z Alzacji. 3 listopada 1940 roku trafiła do obozu internowania Rivesaltes, gdzie jej misją była praca nad uwalnianiem jak największej liczby dzieci i organizowanie ich przeniesienia do domów OSE w innych częściach Francji. Przebywała tam do lata 1942 roku. Następnie przeniosła się do Lyonu, gdzie kontynuowała pracę w OSE. Korespondowała z Julienem Samuelem, który kierował centrum medyczno-socjalnym OSE w Marsylii. Zaręczyli się w sierpniu 1942 roku i pobrali w domu dziecka Le Couret w październiku. Przez następne pięć miesięcy Vivette i Julien mieszkali razem i pracowali w Marsylii do czasu, gdy pogarszająca się sytuacja polityczna wymusiła zamknięcie tam ośrodka OSE. Następnie Samuelowie przenieśli się do Limoges, gdzie odegrali kluczową rolę w przekształcaniu OSE w organizację podziemną. Vivette koordynowała oficjalne i tajne zespoły pracowników OSE w okolicy, a Julien kierował centrum i nadzorował jego tajne działania, w tym zabezpieczanie fałszywych dokumentów i zamykanie ostatnich pozostałych domów. W lipcu 1943 roku urodziło się ich pierwsze dziecko, Françoise Sara (później Elbaz).
Po wojnie Vivette i Julien nadal pracowali dla OSE. Julien organizował pomoc medyczną i socjalną, Vivette natomiast zapewniała pomoc dla uchodźców żydowskich w Chambery. Następnie przenieśli się do Paryża, gdzie urodziło się im kolejne dwoje dzieci, Jean-Pierre (1945) i Nicole (później Guinard) (1948).
Zmarła w Paryżu 16 lipca 2006 roku.